Αμφιθέατρο – Παρουσίαση 3 14 Οκτωβρίου (09:30 – 11:00)
“Ψυχοπαθολογία της Αποσύνδεσης και η Επανασύνδεση μέσω της κινητοποίησης του Σώματος”
από τους Genovino Ferri και Maxine Sheets Johnstone
Ο ενσώματος νους, ο Αναπαραστατικός νους, ο Νους του Χαρακτηρολογικού Στοιχείου…
Η Ψυχοθεραπεία σήμερα – το σώμα, Νευροεπιστήμη και Ψυχοπαθολογία
- Υποκειμενικότητα, Διυποκειμενικότητα, Διασωματικότητα, Οντογένεσις και Κατοπτρικοί Νευρώνες.
Η Διυποκειμενικότητα είναι ένα φαινόμενο των σχέσεων ευρέως γνωστό στον ψυχαναλυτικό κόσμο και σε πολλούς επαγγελματίες, οι οποίοι ακολουθούν μία εξελικτική αντίληψη της συναισθηματικότητας (affectivity). Τι είναι αυτό που ενέχει η εμπλοκή του σώματος στη συνεδρία, σχετικά με το εν λόγω θέμα; - Ο ενσώματος νους, ο αναπαραστατικός νους, ο Νους του Χαρακτηρολογικού στοιχείου.
Ο Gregory Bateson (1972) θεώρησε ότι τα όρια νου – εγκεφάλου δεν έχουν νόημα και πρότεινε την έννοια του Ενσώματου Νου. Οι νοητικές διαδικασίες δε γίνεται να περιοριστούν στον εγκέφαλο εφόσον σχηματοποιούνται σε σύνδεση με και επηρεάζονται από ολόκληρο το σωματικό σύστημα. Οι Varela, Thomson και Rosch (1990) πρότειναν τον Ενσώματο, Αναπαραστατικό Νου.
Σε αντίθεση με την άποψη περί της γνώσης βασισμένης πάνω σε νοητικές αναπαραστάσεις, οι νέες κατευθύνσεις, που αφορούν τον ενσώματο και αναπαραστατικό νου, προτείνουν την αισθησιοκινητική σύζευξη μεταξύ του οργανισμού και του περιβάλλοντος, σαν το στοιχείο που υποστηρίζει τη γνωσιακή – αντιληπτική πραγματικότητα μέσω της συνεχούς σωματικής μας δραστηριότητας. Εν συνεχεία με αυτή την εξαιρετική (έξω από τα συνήθη) ερευνητική γραμμή, προτείνεται η νέα έννοια Νους του Χαρακτηρολογικού στοιχείου (με τη σημασία του Χαρακτηρολογικού στοιχείου του νου), η οποία επαναταξινομεί την Οντογένεση με όρους Σταδίου– Σχέσης με το Αντικείμενο– Σωματικού Επιπέδου– Ιχνών (εγχαραγμάτων) και αποτελεί ένα τρισδιάστατο πέρασμα ώστε να προχωρήσουμε μέσα από τη Πολυπλοκότητα και να αυξήσουμε την καταλληλότητα (με την έννοια της κατάλληλης δράσης στο κατάλληλο άτομο) στην ψυχοθεραπεία. - Δύο Ενεργά Συστατικά στη Ψυχοθεραπεία και τη Ψυχοπαθολογία.
- Θεραπευτική Ενσώματη Προσομοίωση, η οποία είναι θεμελιώδης ώστε να υπάρξει η δυνατότητα προσέγγισης και αλλαγής συγκεκριμένων μοτίβων στις διαπροσωπικές σχέσεις του σήμερα, οι οποίες είναι ο καρπός της ενσώματης προσομοίωσης στην ιστορία ζωής του ατόμου στο τότε.
- Θεραπευτική Ενσώματη Ενεργοποίηση, η οποία είναι αναγκαία για την αλλαγή της εμπειρίας ζωής του ατόμου και την ακριβή εγχάραξη νέων εμπειριών, οι οποίες είναι θεραπευτικά κατάλληλες για να απαντήσουν στις ερωτήσεις που αναδύθηκαν κατά τη συνεδρία.
Ο Genovino Ferri είναι Ψυχίατρος και Ραϊχικός Αναλυτής, εκπαιδευμένος στη Ραϊχική Ανάλυση από τον Federico Navarro.
Είναι διευθυντής της Ιταλικής Σχολής Ραϊχικής Ανάλυσης (S.I.A.R). Πρόσφατα ίδρυσε το «Studio Analysis», μια ψυχοθεραπευτική δομή κοινωνικού χαρακτήρα.
Είναι μέλος της Ακαδημίας Επιστημών Νέας Υόρκης, της Διεθνούς Επιστημονικής Επιτροπής Σωματικής Ψυχοθεραπείας και διεθνής εκπαιδευτής της Ραϊχικής Ανάλυσης.
Παρέχει εκπαίδευση για Επόπτες στην Ευρώπη και τη Νότια Αμερική.
Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας διετέλεσε Διευθυντής του Ψυχιατρικού Τμήματος του νοσοκομείου του Atri και της Διαμερισματικής Υπηρεσίας Ψυχοθεραπείας του Asli Teramo (Ιταλία) για πολλά χρόνια.
Εξασκεί ελεύθερο επάγγελμα ως Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής.
Είναι Πρόεδρος της Ιταλικής Εταιρίας Σωματικής Ψυχοθεραπείας και διευθυντής σύνταξης του περιοδικού CorporalMente των εκδόσεων Alpes Editore.
Είναι συγγραφέας του βιβλίου Psicopatologia e Carattere, l’Analisi Reichiana: La psicoanalisi nel corpo ed il corpo in psicoanalisi (Alpes Editore, Roma 2012), το οποίο έχει επίσης μεταφραστεί και κυκλοφορεί στα Πορτογαλικά και στα Ελληνικά [Ψυχοπαθολογία και Χαρακτήρας. Η Ραϊχική Ανάλυση. Η Ψυχανάλυση στο Σώμα και το Σώμα στην Ψυχανάλυση (Εύμαρος, 2015)].
E-mail address: genovino.ferri@gmail.com siar@analisi-reichiana.it
Γιατί η κιναισθησία, η απτικότητα (ικανότητα αίσθησης διά της αφής) και η συναισθηματικότητα, έχουν σημασία;
Όταν ο Άγγλος συγγραφέας D. H. Lawrence έγραψε ότι «Θα έπρεπε να χορεύουμε με τον ενθουσιασμό ότι είμαστε ζωντανοί και μέρος της σάρκας και του ζωντανού ενσαρκωμένου σύμπαντος», έγραψε για έναν ενσώματο εαυτό; Όχι, αλλά έγραψε μεταξύ άλλων, «ότι τα πόδια μου γνωρίζουν πολύ καλά ότι είμαι μέρος της γης».
Όταν ο Leonardo da Vinci έγραψε για την εμπειρία του στην είσοδο μιας μεγάλης σπηλιάς, «Ξαφνικά χτυπήθηκα από δύο πράγματα, φόβο και λαχτάρα: φόβο για τη σκοτεινή απειλητική σπηλιά· λαχτάρα να δω αν στο εσωτερικό υπήρχε κάτι υπέροχο», ήταν εστιασμένος στον κόσμο και ήταν το σπήλαιο μέρος του επεκταμένου νου του; Όχι, αλλά εξέφραζε το φόβο και στη λαχτάρα που ένιωθε.
Όταν ερχόμαστε στον κόσμο και κλωτσάμε, χτυπιόμαστε, κλαίμε κ.ο.κ. κάνουμε διάδραση; Όχι, απλά κινούμαστε. Είμαστε πράγματι έμψυχα όντα που δεν είναι μόνο ζωντανά, αλλά κινούνται, αγγίζουν, αισθάνονται.
Αν η κοινωνία βρίσκεται σε αποσύνδεση, αυτό σίγουρα συμβαίνει εν μέρει επειδή οι τεχνολογίες έχουν προσπεράσει την πραγματικότητα του να είσαι «σώμα», εν μέρει επειδή η αναγωγική επιστήμη ανάγει το βίωμα σε γεγονότα του εγκεφάλου και στην πραγματικότητα προσδιορίζει τον εγκέφαλο ως πηγή των κρίσεων, ιδεών, και επιτευγμάτων όλων των ειδών, και σε μεγάλο βαθμό επίσης επειδή από την έφεση για ομαδοποίηση ή τοποθέτηση ειδικών επιγραφών μέσω των διαφόρων λέξεων ─ενσώματος, διαδρών, δια-σωματικά συσχετιζόμενος, επεκτεταμένος στο περιβάλλον νούς─, έχουμε παραβλέψει ή ακόμη και ξεχάσει το απτικό-κιναισθητικό/συναισθηματικό σώμα και τις ποιοτικές του δυναμικές.
Η Maxine Sheets-Johnstone είναι κάτοχος B.A. στη Γαλλική φιλολογία με δευτερεύον αντικείμενο σπουδών τη Συγκριτική Γραμματολογία από το University of California Berkeley, Μ.Α. στον χορό και Ph.D. στον Χορό και στην Φιλοσοφία από το University of Wisconsin Madison. Έχει ένα ημιτελές δεύτερο Ph.D. στην Εξελικτική Βιολογία από το ίδιο πανεπιστήμιο.
Στην πρότερη ζωή της ήταν χορεύτρια/χορογράφος, καθηγήτρια/ερευνήτρια χορού. Κατά την περίοδο όπου δίδασκε χορό στο στούντιό της και σε αίθουσες διαλέξεων, χορογράφησε 25 παραστάσεις χορού, συμμετείχε σε 13 από αυτές, ήταν αποκλειστική καλλιτεχνική διευθύντρια σε 5 συναυλίες, συμπεριλαμβανομένων δύο συναυλιών μεγάλου μήκους με δικά της έργα και διοργανώτρια-διευθύντρια-αφηγήτρια πολυάριθμων διαλέξεων και επιδείξεων.
Στη μετέπειτα και τωρινή ζωή της, είναι φιλόσοφος με έρευνα και συγγραφικό έργο που είναι εστιασμένο στην υπαρξιακή και εξελικτική πραγματικότητα της έμψυχης ζωής. Ως ανεξάρτητη και διεπιστημονική ακαδημαϊκός, συνεργάζεται με το Τμήμα Φιλοσοφίας του University of Oregon όπου δίδαξε περιοδικά στη δεκαετία του 1990 και όπου τώρα διατηρεί έδρα επίτιμης καθηγήτριας στο Τμήμα.
Μερικά από τα εκδοθέντα βιβλία της είναι: The Phenomenology of Dance; Illuminating Dance: Philosophical Explorations; the “roots” trilogy: The Roots of Thinking, The Roots of Power: Animate Form and Gendered Bodies, and The Roots of Morality; Giving the Body Its Due; The Primacy of Movement; The Corporeal Turn: An Interdisciplinary Reader; Putting Movement Into Your Life: A Beyond Fitness Primer; Insides and Outsides: Interdisciplinary Perspectives on Animate Nature. Δύο βιβλία της ήταν υποψήφια για βράβευση: Το The Roots of Power: Animate Form and Gendered Bodies προτάθηκε από τον ανθρωπολόγο Ashley Montagu για το βραβείο Anisfield-Wolf Book Award. Το The Roots of Morality προτάθηκε από τον ψυχίατρο E. James Lieberman για το βραβείο Behavioral Sciences book award.
Στην Sheets-Johnstone απονεμήθηκε Διακεκριμένη Υποτροφία το 2007 για την έρευνά της σχετικά με την ξενοφοβία στην εναρκτήρια χρονιά του Institute of Advanced Study at Durham University στο Ηνωμένο Βασίλειο, το θέμα της οποίας ήταν “The Legacy of Charles Darwin.” (Η κληρονομία του Κάρολου Δαρβίνου).
Τον Απρίλιο του 2011 της απονεμήθηκε το βραβείο Alumni Achievement Award του University of Wisconsin (Madison), School of Education, Department of Dance. Τιμήθηκε με δικό της ακαδημαϊκό session κατά τη συνεδρίαση της Society for Phenomenology and Existential Philosophy το 2012.